Rondom het kooikershuisje
De klusmorgen van 14 september werd met enige zorg tegemoet gezien. Nogal wat vrijwilligers behoren tot de onrustige groep babyboomers die na de zomervakantie de wereld gaan verkennen. Met andere woorden; er waren aardig wat opzeggingen, ook met andere redenen dan reislust. Wat schets onze verwondering (en ook bewondering), dat er toch weer een sterke ploeg op het strijdtoneel verscheen.
Daarom waren er mogelijkheden om rondom de poelen opslag te maaien en doorschietend groen langs de paden terug te dringen. En een vaste waarde; onze trouwe bouwvakker. Hij hervatte met benijdenswaardige energie en in alle rust de renovatie werkzaamheden van de vangpijp. Toch; de focus (met name voor de schrijver van dit stukje), lag op het werk rondom het kooikershuisje. Het groen kroop steeds dichter tegen het huisje aan en en de kijkwand werd bijna onzichtbaar door een groen behang van klimop. Met machines en gereedschap is de mens echter machtig en een kooiker onverslaanbaar, dus toog men aan het werk om licht en lucht te brengen. En dat is gelukt. Het huisje vangt weer zon en we zien de kijkwand weer.
Goed gedaan allemaal!
