Eikeltjeskoffie

Het is al bijna traditie, twee keer per jaar wildplukken met Gerda en Henriët. Deze keer, zaterdag 14 oktober, hadden de dames een andere formule bedacht. Eén boom, de eik, centraal, met aansluitend een proeverij van eikeltjes. Een experiment noemden ze het zelf en ze beloofden dat het vast wel goed uit zou pakken.

Een kleine groep van 8 mannen en vrouwen had er voldoende vertrouwen en ging mee. Het weer had niet mooier kunnen zijn. Bert Plaat, gevraagd vanwege zijn ongelooflijke bomenexpertise, nam ons mee naar de oudste eik van het gebied en vertelde o.a. over waarom je nooit onder een eik moet gaan staan bij onweer. Ook deze eik bleek een “Thor”-boom te zijn. Na zijn verhaal over de geschiedenis van deze imposante inheemse boom, hoe oud hij kan worden (en hoe je de leeftijd kunt vaststellen) en wat hij voor allerlei levende wezens betekent, was het tijd om eens te onderzoeken hoe oud en hoe gezond deze oude eik was. Met hulp van de aanwezigen maten we de omtrek, onder grote hilariteit van de toeschouwers die toekeken hoe dat ging zonder in de sloot terrecht te komen. Bert rekende daarna met een app uit hoe hoog de boom was en Hans klopte met een speciaal hamertje op de boom om te horen of (en hoe erg) hij hol was. Hij moet zo’n 125 jaar oud zijn. Mogelijk komt hij binnenkort op de nominatie voor een monumentale status, aan Bert zal dat in ieder geval niet liggen.

Iedereen was zo langzamerhand wel benieuwd naar de eikeltjeskoffie. We proefden 2 soorten, mild en sterk (met wat meer tannine). De een vond het lekker, de ander niet, over de koekjes echter was iedereen unaniem van oordeel dat ze heerlijk waren. De hoeveelheid werkuren die erin zaten, schrikten wel af om er zelf mee bezig te gaan, maar bij sommigen rijpte het idee om de (klein)kinderen aan het werk te zetten. Daar horen we vast nog wel meer over.

Je kunt nog veel meer doen met eikeltjes(meel). Om het meel zelf te maken, moet je wel wat geduld hebben, maar het beloofde experiment pakte inderdaad zoals beloofd goed uit.